พระพรหมพิมพ์ใหญ่ เนื้อผงพุทธคุณผสมปูน ปี 33 หลวงพ่อลำใย สัญญโม วัดสะแก อธิษฐานจิตปลุกเสก

เนื่องจากหลวงพ่อลำใยเห็นว่าพนะพุทธเจ้าเหนือพรหมปี 17และปี 19 มีราคาสูงมาก..ท่านจึงให้คณะลูกศิษย์แกะบล็อกขึ้นมาตอนปี 33..ขนาดเท่ากับสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่..ขนาดจะเล็กกว่าของ หลวงปู่ดู่ วัดสะแก
ได้นำมวลสารผงพุทธคุณของหลวงปู่ดู่ที่แตกหักทั้งหมด..ผสมเป็นมวลสาร.. 1 ชุดถวายกับวัดฝังกรุ..วัดคันหาม..ส่วนอีก 1 ชุดเก็บไว้ในกุฏิท่าน
แจกเฉพาะคณะลูกศิษย์ที่ปฏิบัติธรรมดีนั่งสมาธิในกุฏิท่าน..ไม่กี่ท่านที่เคยได้รับ..เพราะหลวงพ่อลำใย..จะให้ลูกศิษย์แค่คนละองค์..หลวงพ่อลำใยท่านให้พระลูกศิษย์น้อยมาก..เนื่องจากหลวงตาลำใยให้รู้สึกว่าพระที่ท่านให้มีคุณค่า..ใครทำหาย
จะไม่มีสิทธิ์ได้อีก..นี่คือข้อมูลจากปากลูกศิษย์ที่เป็นก้นกุฏิเลย..

หลวงพ่อลำใยเป็นศิษย์ในองค์หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ท่านอุปสมบทเมื่อปี พ.ศ. 2500 แล้วจำพรรษาอยู่ที่วัดสะแกตลอดมา โดยมากไม่ค่อยได้ศึกษาวิทยาคุณจากหลวงปู่สี พินทสุวัณโณ สักเท่าไร เพราะไปเน้นกัมมัฏฐานและวิชาส่วนใหญ่จากหลวงปู่ดู่ ท่านเองมีจริตที่ค่อนข้างหนักไปทาง "อยู่คง" และเจริญเตโชกสิณอยู่เนืองนิจ แม้หลวงปู่ดู่จะคอยตรวจจิตท่านและปรามอยู่เสมอ ท่านก็ยังคงแอบ ๆ ทำ และประวัติศาสตร์ในองค์หลวงปู่ดู่กับหลวงพ่อลำใยที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ พระหลาย ๆ รุ่นของหลวงปู่ดู่นั้น ไม่ว่าจะวัดสร้างหรือศิษย์สร้าง หลวงปู่ดู่ได้มอบให้หลวงพ่อลำใยนำไปเสกก่อนหลายครั้ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มิใช่ว่าหลวงปู่ดู่จะละเลยไม่ได้เสกอีกแต่อย่างใด หากเป็นกุศโลบายในการตรวจสอบวิถีจิตของหลวงพ่อลำใย เช่น ครั้งหนึ่งที่นาวาเอกสำเภา คมสันต์ และ นาวาเอกจำเนียร ตู้จินดา ไปกราบนมัสการหลวงปู่ ก็เห็นหลวงปู่ให้ศิษย์ยกถาดบรรจุพระมอบให้หลวงพ่อลำใยนำไปเสก ผู้การทั้งสองท่านได้เห็นเพียงเท่านั้นก็ยังให้นึกแปลกใจอยู่ครามครันแต่ก็ไม่กล้าซักถามใด ๆ จนผ่านไปร่วมเดือนก็กลับไปวัดสะแกเพื่อกราบหลวงปู่ดู่อีกครั้ง ก็ช่างให้บังเอิญจริง ๆ ที่ได้เห็นหลวงพ่อลำใยยกถาดพระกลับมาถวายคืนหลวงปู่ดู่พอดี ทันทีที่หลวงพ่อลำใยยกถาดมาถึงหลวงปู่ดู่ ท่านเพียงหันไปมองเท่านั้นก็โบกมือไล่พร้อมบอกว่า
"ใช้ไม่ได้ เอาไปเสกใหม่ ท่านทำอย่างนี้ใครเขาจะเอาไปใช้ได้ ไปทำให้เย็น" หลวงพ่อลำใยก็ยกถาดกลับไปแต่โดยดี
ผู้การทั้งสองก็ให้งงเป็นนักหนาเพราะบังเอิญได้อยู่ในเหตุการณ์สำคัญนี้ถึงสองครั้งสองคราว ครั้งนี้จึงอดถามไม่ได้ว่า "หลวงลุงครับ ทำไมถึงให้อาจารย์ใยไปเสก"
ท่านตอบว่า "ข้าให้เขาหัดทำ"
"แล้วทำไมหลวงลุงถึงว่าใช้ไม่ได้"
"ก็เขาเพ่งเสียไฟลุกมาเต็มถาดอย่างนั้นใครจะเอาไปใช้ได้ ร้อนแบบนั้นก็มีแต่เรื่องน่ะสิ"
แล้วเรื่องนี้ก็เงียบหายไปจากความทรงจำของท่านผู้การทั้งสอง เหตุการณ์นี้เกิดในราวปี พ.ศ. 2516
ต่อมาท่านผู้การจำเนียร ตู้จินดา ได้กรุณาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ผมก็สงสัยเป็นอย่างยิ่ง วันหนึ่งที่ได้ไปกราบหลวงพ่อลำใยที่วัดสะแก จึงได้ไปเรียนถามท่านตรง ๆ โดยเล่าเรื่องอันเป็นปฐมเหตุก่อน แล้วจึงถามว่าจริงหรือไม่อย่างไร ?
ท่านตอบทันทีว่า "จริง"
และเมตตาเล่าว่า "ตอนนั้นได้วิชามาเยอะ หลวงลุงท่านก็เลยเอาพระของท่านมาให้หัดเสก ข้ามันคนชอบเหนียวก็เลยเพ่งเตโชกสิณใส่ เอาซะร้อนเชียว พอยกไปท่านก็ดุน่ะสิ ให้ข้ากลับมาทำใหม่ ข้าก็เลยมาทำทางเมตตาเอาเย็นเข้าว่า พอยกกลับไปคืนทีนี้ท่านว่า ใช้ได้ ใช้ได้"
ตอนท้ายท่านปรารภว่า เออ ผู้การทั้งสองนี่ก็ยังความจำดีนะ
เพราะฉะนั้น หลวงพ่อลำใยจึงมิใช่ของปลอมดังที่หลายคนกล่าวหากัน แม้ว่าท่านอาจจะไม่ใช่ของดีสุดยอดอย่างที่หลาย ๆ คนต้องการ
หลวงปู่ทองรัตน์ กันตสีโล หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท ท่านพระอาจารย์สิงห์ทอง ธัมมวโร ฯลฯ ก็ล้วนแต่มีจริตนิสัยที่ค่อนข้างแปลกต่างไปจากองค์พระอาจารย์คือท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซึ่งเรียบร้อยและหมดจดทุกย่างก้าว แต่สี่องค์ดังกล่าวแทบจะเรียกได้ว่าตรงกันข้าม หากที่เหมือนกันคือ..."ความบริสุทธิ์"